Verslag deelnemer

Hieronder een deel uit het verslag van de reis.

Het vertrek
We begonnen de reis naar Zimbabwe met 24 uur reizen. Eerst 2 uur rijden naar Bremen, dan vliegen naar Amsterdam, van Amsterdam naar Nairobi en van daar door naar Harare. Toen we ’s middags aankwamen waren we kapot, maar we werden meteen blij toen we ons transportmiddel voor de komende twee weken zagen. Het was een grote gele truck waar we met z’n twintigen makkelijk in pasten. Het was ongeveer een halfuurtje rijden naar Aad en Patrice, waar we hartelijk werden ontvangen. Aad is van Bikes for Zim en de groep van vorig jaar had 40 fietsen van hem gedoneerd aan de school in Chengeta.
Aad en Patrice waren 14 uur bezig geweest met de voorbereidingen voor het avondeten en we hebben daar ook erg van genoten hoewel het toen al redelijk laat was.

Moses basket
De eerste dag gingen we ’s ochtends wandelen. We werden blijkbaar wat later verwacht dus dit was last minute bedacht. We hebben wat salamanders gezien, een balancerende steen en vooral prachtige natuur. Leuk initiatief, tot het begon te regenen en niet zo’n beetje ook. We hebben ons uiteindelijk gelukkig om kunnen kleden voordat we weer weggingen. Na de wandeling gingen we naar Moses Basket, een weeshuis met zes kinderen. Een paar van de kinderen mogen niet geadopteerd worden omdat ze niet de juiste papieren hebben of de biologische ouders niet bekend zijn. Ze hebben er verder een prima onderkomen, dus als ze daar blijven tot hun achttiende zou geen probleem moeten zijn. Helaas worden de “ouders” niet ondersteund door de overheid, dus alles is op eigen kosten.

Band met school in Chengeta
’s Avonds was het kamp opzetten bij de Chengeta Lodge. Prima plek om een paar nachten te blijven. Vanuit de Lodge konden we in 15 minuten bij Chengeta school zijn. De eerste dag bij de school deden we mee met de lessen. Het was redelijk vergelijkbaar met ons onderwijs en alles viel wel te begrijpen. Daarna hebben we paar keer een sprintwedstrijd gedaan. We hebben het in ieder geval geprobeerd, maar winnen zat er helaas niet in. De volgende dag hebben we hier allerlei activiteiten met de kinderen gedaan en hadden na afloop nog een feestje met dansen en muziek. Waarna we de fietsbanden (zowel binnen- als buitenbanden) konden overhandigen, voor de fietsen die vorig jaar gedoneerd waren. Sommige fietsen waren ook wel toe aan nieuwe banden! Iedereen had het naar hun zin, ondanks het regenachtige weer.
De laatste dag bij Chengeta Lodge moesten we om half zes opstaan voor safari. Ons werd verteld dat als we het hoorden regenen, het niet door zou gaan. Het regende niet. Op het moment dat we op de weg waren met onze open, maar overdekte safari bus, barstte het voor de zoveelste keer los en we waren opnieuw doorweekt. Toch hebben we wel nog wat dieren kunnen zien.
De volgende dag was voornamelijk in de truck rijden met een stop in de Chinhoyi Caves. Het was niet een heel groot gebied, maar de grotten waren wel indrukwekkend. Er zijn veel mooie foto’s gemaakt, zelfs in het donker.
Bij de volgende camping, Warthogs Bushcamp, kregen we de opdracht om geen open pakjes eten in de tent te bewaren anders zouden de olifanten ons met een bezoekje vereren. Uiteindelijk kwamen er geen olifanten langs maar nijlpaarden. Wij hebben ze niet gezien, maar de chauffeur wel.

Bavianen in het ziekenhuis
Bij Kariba aangekomen, zijn we de stuwdam gaan bezoeken op de grens van Zambia en Zimbabwe. We mochten van één kant geen foto’s maken want daar zat de militaire basis. Vervolgens gingen we langs bij een moeder-kind ziekenhuis waar we met de patiënten hebben gepraat, de toiletartikelen hebben gegeven aan de patiënten, en ons dansje nogmaals hebben laten zien. Een paar medewerkers deden enthousiast mee: de sfeer zat er goed in tijdens onze get-well-soon-lunch! Een deel van het ziekenhuis was vorig jaar afgebrand, waardoor ze op dit moment alleen bepaalde patiënten kunnen aannemen. Wat voor ons heel bizar is, is dat er soms bavianen door de gangen van het ziekenhuis rondlopen!
Cruisen en wildspotten op Lake Kariba
Toen was het tijd voor de driedaagse bootreis. Van Kariba naar Binga. Eindelijk even geen tentje meer hoeven opzetten en lekker in een echt bed slapen. Het personeel was ontzettend vriendelijk en we werden goed verzorgd aan boord. We zijn een paar keer van boord gegaan voor een game drive, dus wild spotten, en hebben wat nijlpaarden en een aantal olifanten gezien. Zelfs een krokodil langs de kant. Ook dit was weer een geslaagde ervaring.
Dan op bezoek bij King’s Camp, een vissersdorpje aan Lake Kariba. Het dorp zag er redelijk primitief uit, maar het functioneerde goed aangezien ze veel vis vangen en verkopen aan omliggende dorpen. Ze hadden ook wat dieren daar rondscharrelen, zoals kippen, een kat en heel wat maraboes. Ze mochten daar geen geiten houden omdat het een soort natuurpark is. Bij het afscheid gaven we speelgoed aan de chief, waar nog even onduidelijkheid over was of het bij de kinderen terecht zou komen maar we zijn toen in goed vertrouwen maar vertrokken.

Cabrio school in Binga
Weer op bezoek bij een school. Dit keer in Binga en nu op een basisschool. Opnieuw hebben we hier ons dansje getoond, en allerlei activiteiten met de kinderen gedaan, zoals een parachute spel, kikkers knutselen, voorlezen en vlindersjaals maken. De schoolleiding was ook erg dankbaar voor de schriften, potloden, pennen en Waka Waka’s voor de kinderen. Op hun beurt hadden zij rollenspellen en liedjes voor ons voorbereid als welkom. Op de school zitten 230 kinderen, verdeeld over twee leslokalen met dak, twee lokalen zonder dak en bomen waaronder ze les kregen. En als het regent wordt het proppen in die twee lokalen. De school is een dependance van een andere school die 7 km verderop ligt. De meeste leerlingen van deze school moeten al 5 km lopen om op school te komen. Twaalf km is dan te ver. Pas wanneer de twee lokalen zonder dak ook een dak hebben en ze huisjes voor de docenten op hun terrein hebben staan, mag deze school officieel een school genoemd worden en ontvangt het geld van de overheid. Nu worden de docenten betaald door de andere school. In principe is onderwijs daar net als bij ons gratis, maar hier moeten de ouders toch een verplichte bijdrage van 1 dollar per trimester betalen. Voor sommige ouders toch nog te veel. Bizar. Leerlingen moeten in Zimbabwe in uniform naar school. Ook dit is voor sommige ouders een struikelblok. Met een actie in Nederland hebben we geld ingezameld voor de kinderen die geen uniform hebben. We zijn benieuwd naar de foto’s.
Later op de dag gingen we naar een krokodillenboerderij, waar we zelfs een baby krokodil mochten vasthouden. Dat was eerst spannend, maar hij ging de hele cirkel af dus werd het iets vertrouwelijker.
Natgeregend in Victoria Falls
De dag daarna gingen we naar Victoria Falls. Het was niet heel lekker weer en door de mist konden we helaas niet alles zien van de watervallen. Datgene wat we wel zagen was heel indrukwekkend. Door het slechte weer kregen we van Jaap en Karel een poncho, zodat we niet helemaal natgeregend zouden worden. Dit heeft gezorgd voor veel leuke foto’s. ’s Avonds kregen we een show tijdens het avondeten. Een groep dansers/vocalisten gaf bij ons een optreden. Wij werden er ook in betrokken en het werd een gezellige avond.

Helaas
Het bezoek aan de fieldschool de volgende dag ging helaas niet door. De regen had de weg naar de school voor een deel onbegaanbaar gemaakt, dus toen moesten de begeleiders snel iets anders verzinnen. Gelukkig zat er een natuurgebied/wildpark in de buurt. Na wat probleempjes met het vervoer te hebben gehad, zijn we erin geslaagd om met 21 man in een 15 persoons busje te passen. We hebben behalve wat zebra’s op de terugweg, niet zo veel wild gezien. Wel veel mooie rotsblokken, salamanders en zelfs gekke muizen bij ‘World’s View’ (waar Cecil Rhodes begraven ligt).
De fietsfabriek de volgende dag ging ook niet door in verband met een nationale feestdag. Na de dood van Mugabe is zijn geboortedag een nationale feestdag geworden. Niet alle Zimbabwanen waren hiervan op de hoogte. Ook de directeur van de fabriek was het vergeten en de avond voor ons bezoek kregen we een appje met de mededeling dat de fabriek gesloten was.
We zijn er wel in geslaagd het nationale museum in te mogen, ondanks het feit dat ze eigenlijk dicht waren. Het museum bestond voornamelijk uit kunst, maar er zat ook wat geschiedenis bij, wat het net iets interessanter maakte. Ergens nog naar een vogelpark, waar we verrassende verhalen te horen hebben gekregen, zoals een vogel die alleen witte mensen aanvalt of een die 16 kinderen heeft gedood. Verder waren het mooie en indrukwekkende vogels. Degene waar we het meest van onder de indruk waren, was de kaketoe die voor ons danste en ging lachen. ’s Avonds kwam de ambassadeur van Zimbabwe, Zambia en Malawi nog even langs en kregen we de kans om haar vragen te stellen over haar werk.
De laatste dag was alweer aangebroken en het was tijd voor de lange reis terug. Met drie vluchten weer terug naar Bremen en vanaf daar allemaal terug naar huis.

Conclusie
Zimbabwe 2020 was weer een geslaagde reis! Met af en toe wat tegenslagen, zoals de regen, gecancelde plannen en vertraging met het eten, maar dat kon de sfeer niet drukken. Iedereen kon met elkaar opschieten en het was een gezellige groep. We hebben heel veel meegemaakt wat we anders nooit zomaar zouden of mogen doen, zoals een ziekenhuis, weeshuis of scholen bezoeken. Al met al was het een unieke ervaring en we hebben er (hopelijk) ook nog echt iets van geleerd.